I'm sorry mama..

23 Şubat 2009 Pazartesi

Tombişliğime, daha dogrusu kelimelerle yumuşatılmış şişmanlığıma en çok annem üzülüyor sanırım. Annem hep fiziğine dikkat eden bir kadın olmuştur. Çekicidir, güzeldir.
Bense hiçbir zaman çekici olmadım. Annem senin çekiciliğin konuşmaya başladığında oluşuyor derdi. bu bir annenin evladını herkesten farklı görmesinin sonucu mu yoksa gerçek mi bilmiyorum. tek bildiğim şu, eskiden erkeklerin ilgisini hissederdim. yani yüzüme baktıklarında, birşey sorduklarında, konuşurken vs. ama o kadar uzun bir süredir kimseden en ufak bir övgü, bir iltifat, bir begeni almadım ki, sanki o zamanlar çok uzak ve hiç olmamış gibi geliyor.
Yolda laf atarlardı bir zamanlar bana!
Bana!
inanılır gelmiyor şu anda, uzak bir geçmiş gibi, ama bu 4 sene önceydi halbuki..
O kadar uzun zamandır şişmanım ki, zayıflama ümidim de sanki o uzun zamanın içinde eridi, eridi, eridi..
Başımdan kaç diyet macerası geçti? 2 diyetisyen, 1 herballife saçmalığı, 2 akupunktur... Harcadıgım paralara mı üzüleyim, başarısızlığıma mı, düştüğüm duruma mı?
Her türlü duygusal tepkimi yemek yiyerek çıkardığımı farkedeli uzunca bir süre oluyor..

Dedim ya, uzun, çok uzun bir zaman benimkisi. Sanki 100 yıl uyuyan prensesim ben. bu güne kadar hep uyudum, uyudum, uyudum... Beni uyutan nedenler neydi bilmiyorum..Ama artık uyanmak istiyorum..

Rejime başladığım sabahları saysam.. Kaç defa bozduğumu bilseniz.. siz de bana inancınızı yitirebilirsiniz, aman dikkat!

Ama bu sefer yapmak istiyorum, yaşım otuz olmadan, iyice ümitsizliğe batmadan, karşıma çıkan Arkadaşım Anitle beraber -ki onun karşıma çıkışının da Allahın bir lutfu oldugunu kabul ediyorum, bunu birlikte başarabilmemiz için bir küçükl tesaduf belki?- başarmak!

Dün çok az yemiştim, sabah 1 gevrek yedim, öglen 2 kaşık ıspanak ve yarım kase çorba. Ama akşam eve gittigimde öyle acıkmıştım ki gözüm döndü resmen, kaşarlı erişte yedim, kısır yedim, makarna yedim.. bugun aynı şeyi yapmamak için ögleden sonra süt içip meyve yemeyi planlamıştım ama meyveyi de sütü de evde unuttum ne bok yiyecegimi bilmiyorum...

Evet çalışan bir kadınım ve çalışma hayatının zorluklarından da bıkmış durumdayım. Örnegin bu bloga 4-5 gündür yazmayı planlıyorum ama oturup kafamı toplayamadım ki! Şu anda bile her dakika başıma biri geliyor ve ara vermek zorunda kalıyorum.

Neyse, benim çözmem gereken ilk problem, yanıma yiyecegim seyleri almak ve sanırım bunu akşamdan kendime çıkın hazırlayarak aşmalıyım!

0 yorum: